Kalbim kırılmıyor artık
Aldım elinden ‘’kıracağı’’
Bıçağı’n beni kesemiyor uzunca bir süredir
Omuzlarım da hafifledi
Kemiklerim ağrımıyor
Hiç Düşüremiyorsun son zamanlarda beni taşların üzerine
Dizlerim bile kanamıyor artık
Elindeki kibritin hârı benimdi
Ateşin de yanmıyor artık
Işığın da sönmüş aydınlatmıyor
Güneşin umrunda bile değil zaten
Nasıl olsa artık her sabah doğuyor benim için yine
İçime de dert etmiyorum
Dertler içine dert edinsin
Fırtınalar da kopmuyor içimde
Ilık bir Rüzgar’ın bile esmiyor
Dalım kıpırdamıyor artık desem yeridir.
Sağır edecek güçte kulaklarımda sürekli yankılanıp duran Ses’in de yok artık
Bir gemi dolusu duyguyu taşımak zorunda değilmişim
Limanlar varmış
Devam edebilmem için limandan limana boşalttım
Kuş gibiyim şimdi
Olabildiğince özgür
Ne yazık bir süre Havasız kaldım sanmışım
Pencereler varmış
Açtığımda Tüy gibi olmuşum
Olabildiğince hafif
Ağlamam bitmiş
Şimdi ayağa kalkabilirim
Öperim omuzlarımdan kendimi.
