Herkesin örnek aldığı biri olmalı yaşamda, kendine hedef koyduğu, bende böyle olmalıyım dediği, hata yaptığında o olsa böyle yapardı dediği, başardığında oda böyle isterdi dediği…
Bir aile nasıl olmalı, bir baba, bir anne, bir dost, bir evlat, bir dede, bir anneanne, bir “ADAM”, bir “KADIN” nasıl olmalı onlarda gördüm ben…
Hayatımda ki rol modeller öyle şahane ki…
İnsan olmanın tüm kurallarını onlarla öğrendim ben…
Onlardan gördüklerim ile iyiyle kötüyü ayırt etmek hem çok kolay, hem de çok zor oldu her zaman…
Benim kahramanım kim mi?
Tabi ki;
Annem ve Babam…
Ben tam bir babasının kızıyım…
Huyumla, suyumla, huysuzluğumla, özgürlüğe olan vurgunluğumla, haklı olduğumda konuşamayıp kekelememle, gözümle, kaşımla, hak hukuka adalete bakışımla, duruşumla, ölsem boyun eğmeyecek tavrımla…
Ondan bana miras kalacak her şeye eksiksiz aşığım ben…
Annemin, gözüm döndüğünde, eyvallahım olmadığında heh babasının kızı demesine bayılıyorum mesela…
Sonra tam bir annesinin kızıyım ben…
Duygusal yapım, tüm kalkanlarıma rağmen kırılgan kalbimle, ağlayana neden diye sormadan ağlamaya başlamamla…
Ve Anne bağımlısıyım ben…
Kaç yaşına gelirsek gelelim birinin çocuğu olmak ne muazzam bir duygu öyle değil mi?…
Hayattaki rehberinizin ve pusulanızın hep doğru yönü göstermesi ne büyük lüks…
Evet lüks içinde yaşıyorum ben sebebi bundan ötürü…
Hayat bana çok güzel sebebi yine bundan ötürü…
Yok mu hayal kırıklıklarım, kaybedişlerim, güvendiğim dağlara karların yağdığı anlarım, ihanete uğradığım zamanlarım, gözümden yaşların sicim gibi aktığı anlarım, sırtımdan vuranlarım, ayın sonunu nasıl getireceğim hesaplarım, işsiz kaldığım, çaresiz kaldığım, tükendiğim, pes ettiğim, vazgeçtiğim, sağlığımı kaybettiğim ve eyvah buraya kadar dediğim anlarım ohooo sürüsüne bereket…
Ama sabahına silkelenip kendime gelme sebeplerim var benim hayallerimi çalanlara ve kötü insanlara inat…
Mesela biz Pazar günü oğlum Demir ile
hep beraber girdik LGS sınavına,
Okul kapısından sınava uğurlarken gözümüz yaşlı sanırsın askere uğurladık onu, çok stres olduk ama Demir stres olmasın diye bin pandomim çevirdik hep birlikte, onu güldüreyim diye ne taklalar attım,
çünkü bizim için öncelik sınav değil mutlu olması ve kendini güvende hissedip,
kendine güvenmesi…
Woltran olmak, koşulsuz sevmek ve sevilmek…
Bir sınav alt tarafı dimi… Öyle değil işte…
Hayatında ki tüm sınavlarda, birilerinin sen mutlu ol diye gözünün içine bakması, iyide kötüde arkanda olması, başına ne gelirse gelsin yanında olacaklarına güvenmen ne büyük güç…
Sağlığında yerindeyse kim tutar seni…
Aile olmak her şeyden önemli…
Sizde bir kahraman seçin kendinize hayallerinizin gerçeğe döneceğine inanmak için….
Benim hayalim mutlu ölmek…
Benim kahramanlarım;
Annem ile Babam…
Haziran’da kendimi yenilerim demiştim…
Hadi sizde yazın…
Kimsiniz siz?
Kahramanınız kim?
Aşk dolu bir hafta olsun….
Handecim, hislerini ne güzel anlatmışsın Ailemiz tek gerçek servetimiz bizim aile Tarihimizden belli değil mi.üzüntülerimiz,kederlerimiz,sevinçlerimiz,dualarımız çok sık birlikte olamasakta gönlümüz bağlı acısına,tatlısına birbirimize hissettiklerimiz yazılarını zevkle takip ediyorum çok güzel konulara değiniyorsun tebrik ederim canım.♥️Sevgiler…