Bazen hayatımızı sorgularız…
Neyiz?
Kimiz?
Neden geldik?
Ve nereye gideceğiz?
Deli gibi bu sözcüklerin peşinden koşar,
bu soruları kendimize sorarız hayat boyu durmadan…
Öğrendiğimiz tek şey ise;
Birilerinin bize ezberletilmiş öğrettiği, bizim onlardan ezbere öğrendiğimiz ve gelecek kuşaklara aynı şekilde ezbere aksettirdiğimiz, bizden önce yaşayan diğerleridir…
Halbuki ezbere değildir Hayat…
Olmamalıdır…
Öğretilmiş ve dayatılmış değil,
Özgür ve kendi gönlümüzce yaşanılan olmalıdır…
Hep bir kendini ispat duygusu ile geçer mi ömür?
Okulda öğretmenimize, evde anne babamıza, mahallede arkadaşlarımıza kendimizi ispat çabası ile koşturup dururuz bir ömür boyu…
Derslerimizden en iyi notu almak, her şeyi öğrenmeye çalışmak, meslek sahibi olmak, yuva kurmak, çocuk yapmak, hep bir çabalama…
Herkesin bizim için bir hedef belirleyip, ne olmamız gerektiğini söylemesiyle geçen bir hayat…
Yapmayın…
En azından çocuklarınıza,
“Size dayatılmış ezbere hayat kariyerini,
siz onlara dayatmayın…”
Özgür ruhlar her zaman en mutlu yaşayanlardır…
Çünkü hayat başarılı olmaktan ziyade,
mutlu sonlanınca başarıdır…
Mutlu haftalar…
handeertekin80@gmail.com
