Seviyorum ama kimi,
En tatlı birisini,
Nasıl anlatsam sana,
İlk harflere baksana…
Kaçımız bu çocuk ruhu masumlukta kalabiliyoruz ilişki yaşarken?
Seviyorum derken sözde değil,
gerçekten öz de sevebiliyoruz?…
Kuralına, kaidesine, aidiyetine uygun…
Kuralı olur mu sevmenin demeyin, olur…
Sevgi saf olmalıdır, stratejiden uzak,
plan program yapmadan, güvenle teslim olabilmelidir insan sevince…
En mahrem anlarını paylaşıyorsan birisiyle
ve kendini kendinden başka birine emanet ediyorsan, esnek olmaz sevgi, dümdüz seveceksin gözün kaşın oynamadan…
Esneklik sevgi varsa aradaki anlaşmazlıklara orta yol bulmak için gösterilir, ben buyum işine gelirse diyemez insan sevince…
Değerli hissedeceksin kendini sevgide, tek olduğunu bilecek, savaşmayacak sevişeceksin…
O varsa bana bir şey olmaz duygusunu iliklerine kadar hissedeceksin…
Egolardan arınmış olacak sevgi, sadece onun yanında çırılçıplak sen olacaksın korkmadan, gözünden anlayacak ne istediğini ve bileceksin ki kaybetmekten korkacak seni, özen gösterecek, özlediğini hissettirecek, emek verecek, bencillik olmayacak sevgide, öfke ve hırslar karışmayacak sevginize, oyunlara, yalanlara, arkadan dolananlara kulak asmayacak gülüp geçmeyi bir olmayı bilecek…
Basit olacak sevgi dediğin arkadaş
sadece “sen ve o”ndan oluşacak, gerisi teferruat…
O kadar…
Kendi duvarlarını tabularını yıkabilir insan sevince, fedakarlıklar yapabilir davranışlarında, daha yumuşak davranabilir, kendi kurallarını, etrafın kıstaslarını aşabilir…
Ama; Yinede sınırsız, kuralsız değildir sevgi… Herkesin kendine göre kuralları vardır
ve bir de değişmez tek bir kural vardır oda “Güven”…
Güven oluşmazsa sevgi bitmeye mahkumdur…
Her yeni güne uyandığınızda bugün nasıl geçecek acaba duygusu ile gitmez sevgi…
Arayacak mı, aramayacak mı?
Gece yanında başkası mı olacak?
Kime yazacak?
Kime bakacak?
Kime dokunacak?
Kim aklına girecek?
Kim kandıracak?
Kime kanmaya dünden razı olacak?
Sizi seven biri bu gel gitleri yaşatmaz size…
Sevdiği özellikleriniz vardır ona iyi gelen,
ama sevdiği siz değilsinizdir,
bunu kabul etmek lazım acıtsada…
Renkli bir yelpaze istiyordur o…
Ve aslında sevmek değil,
sevilmek istiyordur sadece narsistçe…
Mutlu olmak ve karşılıklı sevmek istiyorsanız kendinizi değersizleştirmeyin kimse için…
Evet zordur severken vazgeçmek içi yanar insanın, kimyası bozulur…
Ama tek taraflı fedakarlıkla sevgi olmaz, zaten ortada kuşkularla dolu bir ilişki varsa güvenden uzak, bir süre sonra sevgi de saygı da olmaz, uzatmak sizin hayatınızdan çalar ısrarla düzelmiyorsa bir şeyler…
Olmuyor demeyi bilmeli insan…
Elinizden geleni de yaptıysanız, yinede olmuyorsa, farklı bakıyorsunuz demektir yaşama, sıra o zaman ayaktan geleni yapmakta, yani arkaya bir an bile tereddüt ederek bakmadan gitmekte…
Ne diyoruz her seferinde;
Hayat kısa…
Mutlu olun, incinmeden, incitmeden…
Herkes kendi seçimleriyle yaşasın…
Sevginizi hak edenlere çıksın yolunuz.
