Sonsuzluğa gideni özlemek çok acıdır…
Acıtarak gideni özlemek daha da acıtıcı…
Hiç gelmeyecek birini özlemek ise kalp acısı…
Fakat sonunda kavuşacağını biliyorsan özlemek güzeldir.
Araya yollar girer, yıllar girer, yoğunluk girer, iş, güç, küslük, kırgınlık, bir sürü sebep girer ama kalp kalbi çözdüyse, sonunda kavuşacağını biliyorsan, o kavuşamama ânında hissedilen en güçlü duygulardan biridir…
Görüşemezsin, ama telefonuna ansızın gelen, sadece “Özledim” yazan bir mesaj, “Sesini duymak istedim” diye yapılan bir arama, yollanan bir fotoğraf, bir şarkı linki, askerlik gibi gün saydırır ve daha coşkuyla beklettirir sevene aşkını.
Kavuşamamanın ve aşkın en güzel hali bu herhalde; geleceğini bilerek özlemek…
Evet, sonuçta bir şeylerin kavuşamamasının adı aşk…
Ama;
Kavuşabilmek çok kıymetlidir…
Kavuşabilmek sevgi içerir…
Kavuşabilmek saygı içerir…
Kavuşabilmek güven içerir…
Ve özlemek kavuşacağını biliyorsan güzeldir…
Birinin düşüncelerine karşı çıkmamız onu sevmediğimiz anlamına gelmez, sevmemiz ise, her konuda anlaşabileceğimiz anlamına gelmez…
Bir cümle geldi aklıma: “Sen önce benim güveneceğim dağ ol, karlar yağdığında ben eritirim.”
Anlayana…
Hadi bakalım yeni yılın ilk haftası ilk yazıyla başlasın yeni hayatımız…
Mutlu haftalar
