Ağacına bağlı yaşar her Dryad…
Ağacı öldüğünde o da ölecektir. Kaderini birleştirdiği ağacın ruhunu temsil eden Dryad, Yunanca’da Meşe anlamındadır. Orpheus’un eşi Eurydike de bir Dryad’dır ama o diğerleri gibi değildir, o ölümsüz olan nadir Dryadlar’dandır.
Bütün diğer periler gibi dişi olan Dryadlar, ruhlarını bağladıkları ağaçla özdeşleştirilirken, ağaç sembolizmi üzerinden mitolojinin kadın yaratımına katmış olduğu gizemi kozmik bir bakış açısıyla değerlendirmemiz mümkündür.
Köklerinde öz suyunu taşıyan bir ağacın, yaratım gücünü topraktan aldığı, yani dünya ile ne şekilde bütünleştirildiği, bir kadının kendi köklerini saldığı yerde ne kadar güçlü olabileceğinin simgeleşmiş halinden başka ne olabilir ki? Sert kabuğunun altında sakladığı hassas gövde, bir kadından başka neye atfedilebilir ki? Toprağa saldığı tohumu, büyüttüğü meyveyi bir kadının yaratımı olacaktır ancak.
Toplumlarda yaratılan algının dışına çıkma eğilimi gösterir aslında. Bir Driad yani dişil ruh; tek başına, köklü ve dimdik ayakta duran bir ağaca ruh vermektedir ve ömrü o sert kabuklu ağacı yaşatmakla geçecektir. Bir ağaç sırtını hiç bir yere yaslamaz, ancak ve ancak siz sırtınızı bir ağaca yaslarsınız
