Çağan Irmak’ın yazıp yönettiği ilk tiyatro oyunu “Palamut Zamanı”, Most Production ve Zorlu PSM ortak yapımı olarak Zorlu PSM’de izleyiciyle buluşuyor. Başrollerini Ayda Aksel ve Alina Boz’un paylaştığı oyun, iki kadının kesişen hayatlarını anlatırken, sosyal medyanın linç kültüründen yalnızlığa uzanan hikâyesiyle derin bir yüzleşme sunuyor. Sezon boyunca Zorlu PSM’de sahnelenecek Palamut Zamanı, hem dram hem komedi unsurlarıyla güçlü bir kadın hikâyesini ilk kez 6 Kasım akşamı Zorlu PSM Turkcell Platinum Sahnesi’ne taşımaya hazırlanıyor.
Yazarlığını ve yönetmenliğini Çağan Irmak’ın üstlendiği, ilk tiyatro oyunu olma özelliğini taşıyan Palamut Zamanı, hem dram hem de komedi unsurlarını harmanlayan güçlü bir kadın hikâyesi anlatıyor. Oyunun müzikleri Çiğdem Erken’e, sahne ve kostüm tasarımı Gamze Kuş’a, ışık tasarımı ise Cem Yılmazer’e ait.
Yeniden Doğmanın Hikayesi: “Palamut Zamanı”
Çağan Irmak ve Alina Boz’un tiyatro sahnesine ilk adımı olan “Palamut Zamanı”, bir ifşa skandalı sonrası kariyeri sarsılan genç bir oyuncu Burcu’nun (Alina Boz), sahil kasabasında yalnız yaşayan Nermin’in (Ayda Aksel) evine sığınmasıyla başlıyor. Nermin’in hayat dolu ve alaycı tavırlarıyla Burcu’nun öfkesi ve çaresizliği çatıştıkça, iki kuşaktan iki kadının gizleri ve yaraları yavaş yavaş ortaya çıkıyor.
Sosyal medyanın linç kültüründen unutulma korkusuna, şöhretin parıltısından yalnızlığın derinliğine uzanan oyun, izleyicisini hem hüzünlendiren hem de umutla dolduran bir hikâyeye davet ediyor. “Palamut Zamanı”, yalnızca iki kadının karşılaşma hikâyesi değil; zamanın, anıların, yaraların ve yeniden doğmanın hikâyesini anlatıyor. Bir yanda toplumsal baskılar ve linç kültürünün yükü altında kalmış genç bir kadın, diğer yanda sahil kasabasının sessizliğinde kendi düzenini kurmuş, neşeli ve lafını sakınmayan bir kadın bulunuyor. Bu karşılaşma hem bireysel hem de kuşaklar arası bir yüzleşmeye dönüşüyor. Oyunun odağında “unutulma korkusu” ile “yeniden başlama cesareti” arasındaki ince çizgi yer alıyor. “Palamut Zamanı”, izleyicisini yalnızca Burcu ve Nermin’in hikâyesine değil, kendi kırılma noktalarına, kahkahalarına ve umutlarına da bakmaya davet ediyor.
