Liz Sarda: Maskovit Lunaparkta

Kurnaz tilki, kurnaz tilki!

Ben beni biliyorum, başka da hiçbir şeyi

Sabah takmıyorum, haliyle çıkarmıyorum,

Toka değil söz ettiğim, mask mask  maskeee !

Zincirleri kırıyorum, özgürlüğe giden yolda,

İyi hissediyorum, boş veriyorum,

Başka türlü ben değilim, riyalardan kaçıyorum.

Rüyalarda uyanıyorum, bir bakıyorum ki

Maskesizim maskesiz!

Seni, ben, bilmiyorum, yorum da yapmıyorum.

Yaşadım da mı gördüm? Evet… Her seferinde sıfıra döndüm,

Topu attı, yedim golü, geri yolladım topu, yine yedim aynı golü,

Şeffaf bu top anlaşıldı.

Zararsa zarar, kimeyse kime

Banaysa bana.

Maskesizim maskesiz!

Ben bilmem onu bunu,

Ego mego, nasıldır bu

Göze aldım ben bu yolu.

Kendim için, canım için, adım için, dadım için

Arkamdakiler için, arkaya attıklarım için,

Arkasını kolladıklarım için, arkadaşım için, sıradakiler için,

Kimi zaman senin için, sevgi için, saygı için, kırmızıçizgiyi geçenler, biletsiz girenler için,

Haydi, dostlar, şerbet için!

Maskesizim maskesiz!

Dürüstlük hür bırakıyor,

Vicdan rahatsa, baş yastığa konduğunda, başka ne ister insan

Mışıl mışıl uyuyor.

Ne demiş, kim demiş, ne olmuş ne bitmiş, kim gitmiş kim gelmiş…

Alavere dalavere, bu günkü ” ruh kalıbım ” ne?

Çikolatalı pastanın hepsini yedim.

Çimlerin üzerine serildim.

Turuncu uçurtmam yanımda, rüzgârı bekliyoruz.

Maskesizim maskesiz!

Anlamaya çalışınca, hepten kafam karışıyor,

Beni benden alıyor, “ben, ne yapıyorum kalıyor”

Bakiye sıfırlanıyor, sonracığıma, dönme dolap fır fır dönüyor,

Atlıkarınca gidiyor,

Koş çabuk koş! Yakalayalım,

Böyle geldim, böyle gidicem, “hayır hayır” inmiycem.

Bana ne, bana ne.

Sonra da kaydırağa binicem! Rüzgârgülü al bana!

Fıs fıs sulardan içicem, eve dönmeden önce, beyaz kuğulara gidicem.

Şu komik aynadaki ben miyim? Yok, ben değilim, ben bu öcü değilim. Hiştem değilim…

Değilim, dedim sana, İnan artık bana! Gerçek söylüyom.

Doğrucu Davut’um padişahım, o yüzden zindandayım,

Eyvah! Korku Evindeyim “Kalbim küt küt atıyor! Goriller, şeytanlar, Drakulalar, korsanlar maskeler… Korkma çocuğum, gider onlar birazdan.

Ama bana hırlıyorlar…

Ay! Ödüm patladı. Kim nereye saklandı… İndir şu maskeyi artık yaramaz çocuk.

Şimdi mi? Saklambaç mı?

Hop hop fincanım dönüyor, beyaz atım geliyor, kuyruğunu tutayım,

Kuş muyum? Kelebek miyim? Kedi miyim? Köpek miyim?

Pembe volanlı elbiseli, küçük sarı bir kız, yoksa ben Güneşle miyim?

Aaaa, o ben miyim?

Lunaparkta dolaşan pembe pamuk şeker miyim? Keten helva var mı burada?

Vitrindeki bebek ve de oyuncak yavru pisi… İstiyom da istiyom…

Tombul tavşan! Havuç, marul yemem,

Gel bak, tahterevallideyim! Bak bak! Hep dengede miyim?

Annemin cicisiyim…

Maskesizim maskesiz!

Bu benim türküm, telifi bende, satılık değil kardeşim,

Vermem hiç kimseye.

Hakkı, sonsuzda bitiyor, mirasla geçiyor.

Telkin, nasihat boşa zaman kaybı

Maalesefse maalesef

Hey Hak! Bana da bak!

Gönlümde bir şenlik; bateri mi çalıyor?

Akordeoncum! Neredesin? Çoktandır sesin çıkmıyor.

Mavi gözlü, oyuncak bebeğim hep orada duruyor,

Kimi zaman gülüyor, bazen de ağlıyor

“Ağlama gülüm, ağlama”

Gerçek, hep orda, palyaçonun askısında,

Dön de bir bak ona!

Fakat palyaço da ağlıyor?

Atlayıp zıplayıp gel yanıma, oyun oynama, sadece gir koluma

Şıngır mıngır, ziller çalar, hoppidi hoppidi oynar kızlar,

Eve dönme vakti geldi,

Tut elimden kaybolmayayım,

Yarın okul var, erken yatayım.

Işığı söndürmeden önce, ” Yalancı Çoban” masalını okuyayım.

Maskesizim maskesiz!

NOT: ” Bu dünya düşünenler için bir komedya, hissedenler için bir tragedyadır.

Bundandır ki Demokritos gülmüş, Herakleitos ağlamıştır.”