Ne kadar içerikleri dolu olan deyimlerimiz var.
Size, dizi dizi hatırlatayım sonra acı gerçeği, kalemimin sivriliğini tattırayım diyorum bugün…
Hatırları bir kalemde sildik.
Çürük elmaları ayıkladık.
Dokuz köyden kovulduk, köyleri yaktık, yıktık.
Ne köy kaldı, ne kasaba.
Ülkeyi böldük yahu!
Yatsıya kadar yanan mumlardan eser yok şimdi.
Yalanlar milyoner oldular.
Sapla saman şaştı kaldı bu hallere.
Komşunun külü uçtu gitti bile.
Değer verdik, eğildik, büküldük, el etek öptük, bel ağrısından öldük.
Selamlarımızı, menfaatlere sıkı sıkı düğümledik.
Oyun bozulunca, ‘Al misketlerini, ver misketlerimi’ yaptık.
Belden aşağıya vurmakla kalmayıp, toprağı üzerine bir de biz örttük.
Saçlar süpürge edildi. Ya kel kalındı, ya boyanın rengi değiştirildi.
Ağzıyla kuş tutanları, yırtıcı hayvan eyledik.
Komşuda pişti, bize ne düştü?
Saygı, nezaket nereye firar etti?
Paranın gücüyle istismar ettiklerimize ne demeli?
Dostlara verilen sırlar içki masasına çoktan meze yapıldı en güzelinden, en tazesinden.
Depresyonlara girildi, ilaç dünyasına fırsat doğdu, zengin ettik.
Aman, yeni sayfa açmayı unutmayalım şöyle en beyazından.
Yazalım büyük harflerle “BUNDAN BÖYLE HİÇBİR ŞEY ESKİSİ GİBİ OLMAYACAK!” diye…
Klişe bahaneler, çözümler üretmeye vakit var daha…
Sonra, bildiğimizi okumaya devam!
Sakın, iğneyi kendimize batırmayalım emi, çuvaldız başkasına aitken.
Kargalar, bülbüller hepsi aynı çöplükte toplandı bile.
Yoksa o eski halinizden eser yok mu şimdi?
Unuttum pardon, yumuşak karnımız vardı bir de değil mi?
Yediğimiz tekmelerden, nerede kaldı o yumuşaklık?
Kim çemkiriyor etrafa, kim yalan dolan, düzenbazlık peşinde?
Hangi şeytan iş başında?
Hangimiz, neleri görüp, nelere susuyoruz?
Hakkını arayan, haktan bihaber yaşıyor!
Ayı, dayıyla kanka olmuş, nasılsa dereler kurumuş. Kol kola geçiyorlar kurak toprakları.
DİNDEN, İMANDAN DA EDİLDİK ÇOK ŞÜKÜR!
“Nasıl bilirdiniz?” “Hakkınızı helal eder misiniz?” sorusuna eşlik edenlerin kaçı samimi?!..
Ey İNSAN!
UYAN GEÇ OLMADAN.
SAYILI NEFESİN VARKEN NEFSİNİ HATIRLA,
İNSAN OLDUĞUNU HATIRLA
ONA GÖRE YAŞA!
Kirlendik arkadaşlar, kabul edelim!..
Değerlerimizi biz yaşatıyor…
Seçimlerimizi biz yapıyorsak…
Aklımızı başımıza almamız gerekliliğini de artık hatırlamamız gerekiyor!
Bu dünya sadece bir sahne ve hepimiz figüranlarız.
Bunun bir de öbür dünyası var diye kabul edersek…
Kendi adıma bu kadar kötülük, kirlilik içinde yaşayanları orada görmek isterim doğrusu.
Siz siz olun o kahvenin hatrına da selamın lütfuna da sahip çıkın.
Hepimiz, kendimize yakışanı yaparız. Bize yakışan İNSAN olmak!
Bol köpüklü kahveleriniz olsun.
(FOTOĞRAF Berna Aysu Afiyet olsun bize)
